Albert (roepnaam Appie) Klaassens vertelt dat hij op 28 juli 1948 is geboren in Nuis aan de Nieuweweg. Zijn ouders hadden een bedrijf dat bestond uit een café, een boerderij en ee…

Albert (roepnaam Appie) Klaassens vertelt dat hij op 28 juli 1948 is geboren in Nuis aan de Nieuweweg. Zijn ouders hadden een bedrijf dat bestond uit een café, een boerderij en een paardenhandel (en fouragehandel). Grootvader Klaassens was in 1905 begonnen met het bedrijf en breidde zijn fouragehandel / boerderij gestaag uit. De combinatie van activiteiten vergrootte de mogelijkheid om economisch te overleven en verbeterde het gezinsinkomen.

Grootvader Klaassens overleed in 1952 vertelt Albert Klaassens. Vervolgens zetten de ouders van Klaassens, zijn tante en zijn grootmoeder het bedrijf voort. Tante dreef het café (…

Grootvader Klaassens overleed in 1952 vertelt Albert Klaassens. Vervolgens zetten de ouders van Klaassens, zijn tante en zijn grootmoeder het bedrijf voort. Tante dreef het café (geholpen door grootmoeder) en verzorgde de boekhouding, vader Klaassens deed de fouragehandel, de boerderij en de paardenhandel. Rond zijn 16de, na het overlijden van grootmoeder, verhuisde Albert Klaassens met zijn ouders en zus vanuit het geboortehuis aan de overkant van de weg naar het café / boerderij aan de Nieuweweg 34. De zaak werd enigzins vertimmerd en naast het gezin Klaassens bood het pand onderdak aan een tante en later het gezin van de zus van Albert Klaassens. De zus en haar gezin vertrokken naar West Nederland. Later trouwde Albert en kreeg een gezin met drie kinderen. Vlak voordat het jongste kind werd geboren overleed tante. Toen zijn vader 65 werd namen Albert en zijn vrouw het bedrijf over met uitzondering van de fouragehandel. Zijn ouders verhuisden naar Marum. Voor de fouragehandel zou hij personeel in dienst moeten nemen wat hem niet zo aantrekkelijk leek. Om de inkomsten te vergroten breidde hij de boerderij uit. Daarnaast ontving hij nog inkomsten uit het werk dat hij lange tijd deed voor de (vrijwillige) brandweer.

Klaassens vertelt over zijn kindertijd op het bedrijf van zijn ouders / grootouders. Hij woonde toen aan de overzijde tegenover het café. Zijn vader werkte overdag op de boerderij…

Klaassens vertelt over zijn kindertijd op het bedrijf van zijn ouders / grootouders. Hij woonde toen aan de overzijde tegenover het café. Zijn vader werkte overdag op de boerderij en in de paardenhandel en 's avonds in het café tot 11 uur (sluitingstijd). Als hij thuis kwam sliepen de kinderen al. Zij mochten als klein kind (tot een jaar of negen) niet in het café aan de overkant komen. Toen ze iets ouder waren gingen ze 's avonds wel eens mee met hun moeder naar het café. Ook werd er dan wel overnacht in het pand. De kinderen sliepen in zo'n geval op zolder boven het café. Bij uitzondering was het café, met speciale vergunning, wel eens langer open. Maar later dan 1 uur werd het nooit. Als het niet zo druk was in het café werden de kinderen weer naar het huis aan de overkant van de weg gebracht door moeder en sliepen ze daar. Als klein kind hoorde het niet dat je in het café kwam, vertelt Klaassens, want er werd wel eens iets teveel gedronken en de kinderen konden wat ze gezien / gehoord hadden in het café verder vertellen op het dorp. Vanaf een jaar of 12-13 hielp hij wel eens mee in het café.

De combinatie van activiteiten was min of meer zo gegroeid vertelt Klaassens. Het handelen lag grootvader wel, het zat / zit in de familie. Om rond te komen was het handig om inkom…

De combinatie van activiteiten was min of meer zo gegroeid vertelt Klaassens. Het handelen lag grootvader wel, het zat / zit in de familie. Om rond te komen was het handig om inkomsten te hebben naast de fouragehandel, zo breidde grootvader Klaassens de boerderij uit, begon een café en handelde in paarden. In die tijd was het trouwens niet vreemd om meerdere beroepen naast elkaar uit te oefenen. Bijv. een boerderijtje en een baan op de fabriek. Ook waren boeren destijds minder gespecialiseerd (zo hielden ze bijv. naast koeien ook wel varkens en schapen)

Klaassens vertelt dat de kinderen op het bedrijf geen speciale taken hadden. Af en toe hielpen ze her en der eens mee, bijv bij het opruimen in het café. Echt verantwoordelijke we…

Klaassens vertelt dat de kinderen op het bedrijf geen speciale taken hadden. Af en toe hielpen ze her en der eens mee, bijv bij het opruimen in het café. Echt verantwoordelijke werkzaamheden deden ze niet. Op het bedrijf was altijd wat te beleven. Er was veel aanloop van bijv. handelaren en op maandag vertegenwoordigers ("reizigers"). De sfeer was destijds wat gemoedelijker dan in later tijd vindt Klaassens. Later kwamen vertegenwoordigers niet meer zelf langs en werd de bestelling telefonisch opgenomen.

Klaassens vertelt dat er vroeger heel weinig bier werd gedronken. De meeste klanten in het café dronken een borrel, brandewijn of vieux (een "cognacje"). Berenburg was er niet in …

Klaassens vertelt dat er vroeger heel weinig bier werd gedronken. De meeste klanten in het café dronken een borrel, brandewijn of vieux (een "cognacje"). Berenburg was er niet in het café. Later werd bier de hoofddrank. Een publieke verkoping leverde altijd veel drukte op in het café. De notaris bepaalde de verkoopdag. Als kind vond Klaassens dit altijd mooie dagen. Tegenwoordig gaat dit via internet.

Nadat Klaasens en zijn vrouw het bedrijf hadden overgenomen veranderde het publiek dat het café bezocht langzamerhand. Er ging ('s avonds) steeds meer jeugd naar het café en over…

Nadat Klaasens en zijn vrouw het bedrijf hadden overgenomen veranderde het publiek dat het café bezocht langzamerhand. Er ging ('s avonds) steeds meer jeugd naar het café en overdag kwamen er minder klanten. Op een gegeven moment heeft Klaassens de openingstijden aangepast. Eerst was het café open van 7 - 23 uur, later verschoof de openingstijd naar 12 - 24 uur. Het café kreeg stamgasten en ook 's avonds werd het drukker. Toen de melkfabriek in Marum sloot deed Klaassens de melkkoeien weg en "verleaste" het melkquotum. Later verkocht hij het melkquotum en tenslotte stopte hij begin 2006 met het café. Nu (2009) zijn de kinderen de deur uit en besteedt Klaassens zijn tijd aan hobbies e.d. Wel heeft hij het land bij de boerderij aangehouden.

Klaassens vertelt dat hij na zijn huwelijk in het pand Nieuweweg 34 kwam te wonen met zijn vrouw. Zijn ouders en tante woonden bij hen in. Vlak voor de geboorte van hun derde kind …

Klaassens vertelt dat hij na zijn huwelijk in het pand Nieuweweg 34 kwam te wonen met zijn vrouw. Zijn ouders en tante woonden bij hen in. Vlak voor de geboorte van hun derde kind overleed tante. Zij ouders verhuisden naar Marum toen zijn vader 65 werd. Met z'n allen in een huis wonen had zo zijn voor- en nadelen. Zo was bijv. oppas nooit een probleem, maar privacy was er vaak te weinig. Het leverde soms spanningen op (met name voor de vrouw van Klaassens was het wel eens moeilijk), maar dat bleef hanteerbaar.

Klaassens vertelt dat hij min of meer in het bedrijf is gegroeid en steeds meer meewerkte. Toen zijn vader 65 werd vroeg deze aan hem wat hij wilde en toen heeft hij het overgenome…

Klaassens vertelt dat hij min of meer in het bedrijf is gegroeid en steeds meer meewerkte. Toen zijn vader 65 werd vroeg deze aan hem wat hij wilde en toen heeft hij het overgenomen. Zijn zus werkte in het onderwijs en woonde inmiddels in West Nederland met haar gezin en had geen interesse. Hij vond het altijd wel leuk werk, maar in de loop der jaren werd het plezier wel minder. Klaassens laat weten dat als hij niet was opgegroeid in het bedrijf hij misschien heel iets anders was gaan doen voor de kost.

Klaassens vertelt dat het caféleven en de paardenhandel bij elkaar hoorden in zijn jeugd. Hij had de handel in zich zitten en het gaf hem plezier. Handel moet in je zitten zegt Kl…

Klaassens vertelt dat het caféleven en de paardenhandel bij elkaar hoorden in zijn jeugd. Hij had de handel in zich zitten en het gaf hem plezier. Handel moet in je zitten zegt Klaassens, je kunt het niet leren van een ander. Ze bezochten (hij en zijn vader) veemarkten in Groningen (dinsdag) en Leeuwarden (vrijdag). De veemarkt in Groningen hield op te bestaan en in Leeuwarden bleef alleen de handel in runderen over. Vader en zoon Klaassens handelden alleen in paarden, niet in vee. Albert Klaassens had als kind al iets met paarden. Hij reed al jong paard (vanaf zijn elfde) en begon vervolgens met het beleren van paarden en de handel in paarden. In zijn omgeving waren altijd paarden zoals bijv. in de fouragehandel van zijn vader. Of je een paard wel of niet koopt verschilt per persoon. Het paard zint je of het zint je niet beweert Klaassens. Tegenwoordig (2009) wordt er vooral gehandeld in rijpaarden en tuigpaarden. Werkpaarden zijn er bijna niet meer. Als Klaassens een paard kan kopen dat niet geschikt is als rijpaard maar wel goed is voor de slacht en waar hij winst inziet koop hij het ook. Een rijpaard moet goed op de benen staan en het moet geen beperkingen hebben, aldus Klaassens.

Albert Klaassen en zijn vader handelden ieder voor zich op de markt en kochten vrijwel nooit samen een paard. Vaak werden de paarden op de markt weer doorverkocht. Later werd een g…

Albert Klaassen en zijn vader handelden ieder voor zich op de markt en kochten vrijwel nooit samen een paard. Vaak werden de paarden op de markt weer doorverkocht. Later werd een gekocht paard meestal meegenomen naar huis vanaf de markt. De boerenhandel is wat dat betreft voorbij.

Albert Klaassens vertelt dat in de tijd van zijn grootvader in de stal van hun boerderij 's maandagsnacht vaak veel koeien stonden van boeren uit de omgeving. Deze werden de volgen…

Albert Klaassens vertelt dat in de tijd van zijn grootvader in de stal van hun boerderij 's maandagsnacht vaak veel koeien stonden van boeren uit de omgeving. Deze werden de volgende dag vervoerd naar de veemarkt in Groningen met de Drachtster tram. Vervolgens moest de schuur weer schoongemaakt worden zodat het veevoer (voor de fouragehandel) er weer in opgeslagen kon worden.

Klaassens vertelt dat hij bij de vrijwillige brandweer kwam nadat een brandweerman na zijn werk in het café vroeg of het Klaassens ook niet wat leek om bij de vrijwillige brandwee…

Klaassens vertelt dat hij bij de vrijwillige brandweer kwam nadat een brandweerman na zijn werk in het café vroeg of het Klaassens ook niet wat leek om bij de vrijwillige brandweer te gaan. Na overleg met zijn vader en vrouw besloot hij op het verzoek in te gaan. Hij moest cursussen volgen (brandwacht eerste klas, perslucht en pompbediende) en kreeg een medische keuring. Een groot rijbewijs had Klaassens al. Hij kon het brandweerwerk combineren met zijn dagelijkse werk omdat de brandweer toen al beschikte over "piepers", zodat hij overal en altijd kon worden opgeroepen. Hij wist dan direkt wat er aan de hand was en waarom hij naar de kazerne moest. Hij wist niet hoelang hij weg zou zijn. Soms kon hij zelfs tijdens het blussen even weg om de koeien te melken. Later kreeg zijn vrouw een scanner, zodat ze wist waar hij was en hoe lang het kon gaan duren.

Klaassens vertelt van enkele nare klussen bij de brandweer die hij heeft moeten doen en die hem aangrepen. Vanaf de tijd dat hij niet alleen bluste maar ook bij hulpverlening actie…

Klaassens vertelt van enkele nare klussen bij de brandweer die hij heeft moeten doen en die hem aangrepen. Vanaf de tijd dat hij niet alleen bluste maar ook bij hulpverlening actief was werd het werk emotioneel belastender. Hij stond niet te lang stil bij onaangename zaken (bijvoorbeeld de dood van een kind) en probeerde het snel van zich af te zetten. In zijn tijd als brandweerman heeft hij door emotionele gevolgen van zijn werk nooit 's nacht wakker gelegen. Zeker in de beginjaren was er geen begeleiding op psychisch / emotioneel gebied voor de brandweerlieden.

Het materieel waar mee gewerkt werd is in de loop der jaren steeds verder verbeterd vertelt Klaassens. Bijvoorbeeld de beschermende kleding is veel beter geworden. Ook apparatuur i…

Het materieel waar mee gewerkt werd is in de loop der jaren steeds verder verbeterd vertelt Klaassens. Bijvoorbeeld de beschermende kleding is veel beter geworden. Ook apparatuur is veel geavanceerder geworden (warmtekijkers etc.) en blustechnieken zijn verbeterd. Binnen de bebouwde kom maakte de brandweer gebruik van ondergrondse brandkranen. Ook in de buitengebieden was er eigenlijk nooit gebrek aan bluswater. Klaassens vertelt van een uit de hand gelopen "vlam in de pan" melding waarbij een hele boerderij opbrandde. Hij wist nooit hoe lang iets zou gaan duren bij een oproep. Soms was er ook vals alarm. Op eerste kerstdag heeft hij als brandweerman eens een koe uit een gierput gehaald.

Klaassens vertelt dat in het café 's avonds vaak een vergadering was van bijv. een vereniging uit het dorp. Ook was er wel eens theorieles voor een rijexamen, of een bijeenkomst v…

Klaassens vertelt dat in het café 's avonds vaak een vergadering was van bijv. een vereniging uit het dorp. Ook was er wel eens theorieles voor een rijexamen, of een bijeenkomst van de paardenfondsvereniging. Vroeger kwamen er ook vaak mensen langs die in Marum waren geweest en bijvoorbeeld nog een rekening kwamen betalen en / of een borrel drinken. Twee maal per jaar kwamen mannen uit de omtrek huur betalen in het café aan het kerkbestuur. De supermarkt werd in de loop van de tijd een serieuze concurrent voor de slijterij bij het café en op een gegeven moment moest hij dan ook gesloten worden. In het begin had de vader van Klaassens als enige in het dorp een telefoonaansluiting. Hij gaf daardoor ook telefonische berichten door aan anderen in het dorp. Ook kwamen er telefonische bestellingen binnen van mensen uit de omgeving. Albert Klaassens deed regelmatig een boodschap voor zijn vader in de buurt.

Klaassens laat familiefoto's zien en foto's van het bedrijf aan de Nieuweweg 34 in Nuis die zijn gemaakt in de loop van de 20ste eeuw. Hij vertelt het verhaal dat bij een foto hoor…

Klaassens laat familiefoto's zien en foto's van het bedrijf aan de Nieuweweg 34 in Nuis die zijn gemaakt in de loop van de 20ste eeuw. Hij vertelt het verhaal dat bij een foto hoort (zijn grootouders van vaders kant die het cafe opstarten in 1905 na een vertimmering; Klaassens' ouders die het café overnamen; de verhuizing naar het café vanaf het ouderlijk huis aan de overkant). Klaassens vertelt dat het café in januari 2006 gesloten is en hij nu alleen nog wat paarden en land heeft. Zolang het kan wil hij graag op deze plaats blijven wonen. De kinderen hadden geen belangstelling om het café over te nemen en agv de moderne regelgeving is het niet aannemelijk dat er weer een café in het pand komt als Klaassens verhuist.