Jantje Kapper-Van Hoogen is geboren in Oldehove, in 1940 is ze verhuisd naar Vierhuizen en in 1992 naar Ulrum. Haar man kwam uit Vierhuizen. Hij werkte bij een boer in de Westpolde…

Jantje Kapper-Van Hoogen is geboren in Oldehove, in 1940 is ze verhuisd naar Vierhuizen en in 1992 naar Ulrum. Haar man kwam uit Vierhuizen. Hij werkte bij een boer in de Westpolder. Veel mannen, ook uit Ulrum, werkten daar. Vierhuizen is nog altijd een klein dorpje, met enkele winkeltjes. Een bakkerij en twee kruidenierswinkels. een van een timmerman die er een winkeltje bij had en de andere kruidenierswinkel met een melkerij erbij. De molen was er ook nog. In de oorlog werkte de molen nog wel eens. Dan kregen ze wat meel, dus hoefden ze geen honger te lijden, maar verder was de molen niet in werking. Je merkte niet dat Vierhuizen vroeger een vissersdorp was geweest, maar het stonk er wel. Garnalen pellen gebeurde er wel, maar vissers woonden er in haar tijd niet meer. Het was vooral landbouw met mensen die dus werkten in de Westpolder. Bij mevrouw Van der Bleek in Vierhuizen kochten ze pakjes shag. Haar man komt oorspronkelijk uit Wehe den Hoorn. Als kind bezocht mevrouw, geboren in 1918 Vierhuizen en ze herinnert dat er toen nog inpolderingen gaande waren. Wat er precies gebeurde weet ze niet meer.

Vroeger lag achter Vierhuizen buiten de dijk het Uitland. Daar zou het wat spoken. Mevrouw herinnert zich nog wel dat het wat griezelig zou zijn, maar daar werd verder niet zoveel …

Vroeger lag achter Vierhuizen buiten de dijk het Uitland. Daar zou het wat spoken. Mevrouw herinnert zich nog wel dat het wat griezelig zou zijn, maar daar werd verder niet zoveel over gezegd. Er werd daar wel bot geprikt (visbot gevangen). Met een lange stok, een prikker, ging men bij laag water vissen, bot prikken. Die bot werd dan thuis schoongemaakt, gezouten en gebakken. Vis drogen deden ze vroeger ook, dat gebeurt tegenwoordig ook nog wel. Die vis kochten ze van een schipper, die werd gezouten en dan op een rek gedroogd. Het stinkt wel, althans dat zeiden de mensen die niet uit Vierhuizen kwamen.

Tussen Zoutkamp en Vierhuizen hebben twee borgen gestaan, Pantser en Bewsum. Volgens mevrouw werd daar echter nooit over gesproken. In Vierhuizen was een openbare lagere school. D…

Tussen Zoutkamp en Vierhuizen hebben twee borgen gestaan, Pantser en Bewsum. Volgens mevrouw werd daar echter nooit over gesproken. In Vierhuizen was een openbare lagere school. Daar zijn mevrouws beide dochters naar school gegaan. Het was een school met vijf lokalen, met mogelijk 50 kinderen. Over de geschiedenis van Vierhuizen werd nooit gerpaat. Er woonden ongeveer 150 mensen in Vierhuizen. Bijna allemaal werkten ze in de landbouw bij de boer. Velen in de Westpolder. Dat is in de loop der tijd veranderd. Vierhuizen is zo een ander dorp geworden. Haar man werkte bij boer Dijkhuis. Mansholt woonde daar naast met een veredelingsbedrijf, bij hem werkten ook vele mensen. Zij ploegden en zaaiden. Andere boerderijen waren Nieuw Onrust van Sijpkes ook in de Westpolder. En boerderij Torum , daar woonde een schoonzoon van Mansholt volgens mevrouw. De familie Louwes woonde ook in de Westpolder. Mevrouw Louwes (Ada) kende mevrouw Kappen-Van Hoogen wel. Meneer heette Hendrik-Jan. Dochter Klazien werkt in het buitenland en dochter Jacobien runt het landbouwbedrijf met een volontair.

Jacobien Louwes heeft zich ingezet voor restauratie van de kerk van Vierhuizen. In Vierhuizen bezochten weinig mensen de kerk. Enkelen bezochten (en bezoeken) de gereformeerde kerk…

Jacobien Louwes heeft zich ingezet voor restauratie van de kerk van Vierhuizen. In Vierhuizen bezochten weinig mensen de kerk. Enkelen bezochten (en bezoeken) de gereformeerde kerk in Ulrum. Hun kinderen en andere kinderen uit Vierhuizen gingen naar de gereformeerde school in Ulrum. Mevrouw is blij dat er een dorpshuis is in Vierhuizen. Er was altijd verenigingsleven in Vierhuizen. Haar eerste vijf jaren (in de oorlog) was het tamelijk rustig, De vrouwenvereniging, opgericht in 1938 door mevrouw Louwes, beleefde een bloei na de oorlog. Die bleef lang bestaan tot in de jaren tachtig. Omdat er geen nieuwe aanwas kwam hield het op. De dorpsvereniging 'Van alle gezindten' is opgericht na de Tweede Wereldoorlog. Andere verenigingen in het dorp waren verder nog een muziekvereniging en een toneelvereniging, waar jarenlang toneel is gespeeld. De muziekvereniging bestond uit gitaar en mandoline, slagwerk en een paar accordeons. Er werd opgetreden, ook in Ulrum. Mevrouw speelde hier ook in, op gitaar. Café Het lachende paard in Ulrum was er vroeger nog niet. Het hoort nu bij de camping. Vroeger zat daar een kwekerij met kassen.

Uit Vierhuizen werkten een paar mensen in Zoutkamp bij Heiploeg, maar voornamelijk was het dus landbouw. In 1927 is de polder Westpolder aangelegd. Mevrouw herinnert zich dat daar …

Uit Vierhuizen werkten een paar mensen in Zoutkamp bij Heiploeg, maar voornamelijk was het dus landbouw. In 1927 is de polder Westpolder aangelegd. Mevrouw herinnert zich dat daar toen gegraven werd, maar veder weet ze er niets meer van. En het botprikken dat weet ze ook nog wel. Molenaar Loots mocht ook graag botprikken. Mevrouw herinnert zich weinig bijzonderheden uit haar tijd in Vierhuizen. Ze heeft het er wel altijd heel gezellig gehad. In de toneelvereniging bijvoorbeeld. Soms werden daar Groningse stukken opgevoerd, maar meestal Nederlandse stukken. De voorstellingen werden uitgezocht en gekocht in Groningen. Er kwam een orkest als ze uitvoeringen hadden. Over de muziekvereniging (Koekelino's?) kan mevrouw niet veel meer zeggen. Het was leuk en ze speelden bekende Nederlandstalige liedjes. De vrouwenvereniging was vooral een gezelligheidsclub. Daar gebeurde verder niet zo veel. Er waren wel eens lezingen.

Botprikken was alleen mogelijk bij eb, bij afgaand water. Op een gegeven moment werd het verboden, mogelijk omdat het mishandeling was.

Botprikken was alleen mogelijk bij eb, bij afgaand water. Op een gegeven moment werd het verboden, mogelijk omdat het mishandeling was.

De verhouding tussen Vierhuizen en Zoutkamp was altijd goed. Gereformeerde mensen uit Vierhuizen waren meer gericht op Ulrum. Mevrouw vertelt weer over de winkeltjes in Vierhuize…

De verhouding tussen Vierhuizen en Zoutkamp was altijd goed. Gereformeerde mensen uit Vierhuizen waren meer gericht op Ulrum. Mevrouw vertelt weer over de winkeltjes in Vierhuizen (zie ook eerder). Er waren twee bakkers en twee kruidenierszaken herinnert ze zich nu, maar dat had verder niets met het geloof te maken.