Tonnis Jans van Dijken stelt zich voor en vertelt dat hij is geboren in Harkstede. Zijn ouders waren kruidenier in het dorp (Hoofdweg 79). Zijn vader kwam van oorsprong uit Euvelgu…

Tonnis Jans van Dijken stelt zich voor en vertelt dat hij is geboren in Harkstede. Zijn ouders waren kruidenier in het dorp (Hoofdweg 79). Zijn vader kwam van oorsprong uit Euvelgunne waar zijn ouders een koemelkers bedrijf hadden. Zijn moeder groeide op in Harkstede waar haar ouders een kleine boerderij hadden.

Van Dijken vertelt over zijn grootouders van vaders zijde die een koemelkersbedrijf hadden in Euvelgunne. Hun dag begon om vier uur 's ochtends. Na het koeien melken moesten de bus…

Van Dijken vertelt over zijn grootouders van vaders zijde die een koemelkersbedrijf hadden in Euvelgunne. Hun dag begon om vier uur 's ochtends. Na het koeien melken moesten de bussen met melk om 7 uur in de stad zijn. De melkkar werd getrokken door een "kidde" (klein paard) en opa bezorgde de melk huis aan huis. De melk werd in pannen van de klanten gegoten. Na de bezorging werd er gegeten bij oma op de boerderij in Euvelgunne, dat bekend was om zijn koemelkers. Vervolgens was er landwerk (grasland, zware klei) te doen gevolgd door een middagdutje. Na het koe melken in de midddag werd er weer melk bezorgd in de stad, bedoeld voor het maken van pap.

Van Dijken vertelt dat zijn ouders veertig jaar lang een kruidenierszaak hadden in Harkstede. Zijn vader reed lange tijd met paard en (melk)wagen en haalde op deze manier ook produ…

Van Dijken vertelt dat zijn ouders veertig jaar lang een kruidenierszaak hadden in Harkstede. Zijn vader reed lange tijd met paard en (melk)wagen en haalde op deze manier ook producten op in de stad (oa bij Ploeger aan de Oostersingel en bij Crebas). Van Dijken vertelt hoe hij op een winterdag een keer mee mocht met zijn vader en onder de indruk raakte van het verkeer in de stad. Terug in Harkstede werden de producten uitgeladen. Later werd dit werk gedaan door een transportbedrijf (Knollema?, spelling onduidelijk). 's Ochtends stonden Van Dijkens ouders vroeg op om de in de stad gekochte voorraad uit te wegen. Om 7 uur kwamen de eerste klanten (bijv. mannen van het waterschap voor tabak). Vervolgens ging vader Van Dijken met paard en wagen op stap in het dorp. Als hij thuis kwam moesten de kinderen (Tonnis en zijn zus) ook thuis zijn want zij moesten vaak nog wat boodschappen na bezorgen. Moeder van Dijken stond in de winkel achter de toonbank. De winkel was alleen op zondag gesloten (behalve in noodgevallen), ook omdat vader Van Dijken in de kerkeraad zat. Verder waren er geen sluitingstijden voor de winkel. Het gezin ging 's avonds om 21.15 uur naar bed. Ook Tonnis van Dijken en zijn vrouw (opgegroeid op een klein boerenbedrijf) gaan nog altijd vroeg naar bed.

Van Dijken vertelt over andere winkels die er in Harkstede waren zoals de kruidenierswinkel van dhr Lueks (spelling onduidelijk) die later een COOP begon in de voormalige zuivelfab…

Van Dijken vertelt over andere winkels die er in Harkstede waren zoals de kruidenierswinkel van dhr Lueks (spelling onduidelijk) die later een COOP begon in de voormalige zuivelfabriek in Harkstede. Thuis aan tafel werd wel eens gepraat over de concurrentie op het dorp tussen de winkeliers en de zorg uitgesproken hoelang de strijd vol te houden was. De ouders van Tonnis van Dijken haalden hun ontspanning voornamelijk uit visite (ontvangen en bezoeken) en gingen niet op vakantie. Regelmatig werd opa Van Dijken bezocht. Van Dijken vertelt dat hij het graf van zijn opa verzorgt na de dood van zijn vader en trouw, op gezette tijden, bloemen op het graf legt.

Van Dijken vertelt dat hij naar de openbare lagere school in Harkstede is geweest. De Christelijke lagere school was voor Gereformeerden en de familie Van Dijken was Nederlands Her…

Van Dijken vertelt dat hij naar de openbare lagere school in Harkstede is geweest. De Christelijke lagere school was voor Gereformeerden en de familie Van Dijken was Nederlands Hervormd. Vader Van Dijken was diaken. Tonnis van Dijken ging ook naar de zondagsschool (in het verenigingsgebouw in Scharmer) en leerde "versjes" uit het hoofd. Van Dijken liep op klompen naar school en schreef op een lei met een griffel. Van Dijken vertelt een anekdote over het kopen van een griffel, over zijn juf, Sinterklaas in de derde klas en meester Bos (spelling onduidelijk), een gelovig man die ook voorzanger was in de kerk. Bijbelkennis deed Van Dijken op op de zondagschool en Van Dijken werd een gelovig man. Van Dijken spaarde sigarenbandjes die hij oa kreeg van de meester, een man waar hij fijne herinneringen aan bewaard.

Als kind wist Van Dijken nog niet welk beroep hij later wilde uitoefenen. Hij volgde de Landbouwschool in Slochteren en had een stille hoop boer te worden. Hij werkte zeven jaar bi…

Als kind wist Van Dijken nog niet welk beroep hij later wilde uitoefenen. Hij volgde de Landbouwschool in Slochteren en had een stille hoop boer te worden. Hij werkte zeven jaar bij een boer op een boerderij aan het Slochterdiep voor negen gulden in de week, deels tijdens de Tweede Wereldoorlog. De boer had onderduikers en Van Dijken maakte een inundatie mee toen de dijken werden doorgestoken. Van Dijken had interesse voor landbouwwetenschappen en volgde de opleiding op de Rijks Landbouw Winterschool in Groningen. Vervolgens was hij een jaar in dienst bij de Vereniging voor Bedrijfsvoorlichting waar hij duizenden grondmonsters nam voor bemestingswaarden.

Vervolgens kwam er een nieuwe periode in het leven van Van Dijken. Hij vertelt dat hij als vertegenwoordiger in dienst kwam van het net opgerichte Boerenbelang (COBO), een coöpera…

Vervolgens kwam er een nieuwe periode in het leven van Van Dijken. Hij vertelt dat hij als vertegenwoordiger in dienst kwam van het net opgerichte Boerenbelang (COBO), een coöperatie gevestigd in Ruischerbrug. Hij werd benaderd door een werknemer van de COBO die hem vroeg of het niet wat voor hem was om vertegenwoordiger te worden bij de COBO en of hij niet wilde solliciteren. Hij schreef een brief, ging op gesprek en kon per direkt beginnen. Hij deed het werk 40 jaar en heeft nog steeds één keer per jaar contact met de weduwe van de directeur. Voor zijn werk werd hij geridderd.

De Aankoop Centrale bediende de Groninger klei, de COBO de Woldstreek, de Veenkoloniën en de kop van Drenthe vertelt Van Dijken. Uit deze gebieden werd een vertegenwoordiger gekoz…

De Aankoop Centrale bediende de Groninger klei, de COBO de Woldstreek, de Veenkoloniën en de kop van Drenthe vertelt Van Dijken. Uit deze gebieden werd een vertegenwoordiger gekozen die ter plaatse deskundig was. Om een bredere basis te krijgen ging de COBO samen met de Aankoop Centrale aan de Friesestraatweg. De coöperatie ging verder onder de naam ACECO. Later werd de naam veranderd in ACM en nog later in Agrifirm. Van Dijken laat weten dat hij het werk met plezier heeft gedaan.

Als vertegenwoordiger gaf Van Dijken voorlichting aan boeren over pootaardappelen. Naast de gangbare kunstmest (superfosfaat, kali, kalkammon ed) kwam er agv wetenschappelijke inzi…

Als vertegenwoordiger gaf Van Dijken voorlichting aan boeren over pootaardappelen. Naast de gangbare kunstmest (superfosfaat, kali, kalkammon ed) kwam er agv wetenschappelijke inzichten ook een mix op de markt met sporenelementen (jodium, magnesium etc) die gunstig was voor de aardappelteelt en tevens de voedingswaarde van de aardappelen voor de mens verbeterde. Via de boerinnen zorgde Van Dijken met een goed verhaal dat de boer deze de mix (genaamd Sporumix) op zijn land ging strooien. Op een gegeven moment verkocht Van Dijken 10.000 kg Sporumix aan één enkele klant (een veeboer). Hij werd eerst door de kunstmestfabrikant onderscheiden als Sporumix koning van Nederland en later als Sporumix keizer en kreeg een excursie naar de fabriek aangeboden. Van Dijken laat vervolgens een papier zien met een verklaring dat hij en zijn vrouw worden benoemd tot jonkheer en jonkvrouw van het geslacht Piccardt voor de vele diensten bewezen aan de kerk van Harkstede.

Van Dijken vindt dat een goede vertegenwoordiger zichzelf moet zijn en niet moet opscheppen. Hij moet gevoel voor het vak hebben en commercieel zijn aangelegd. Verder moet hij niet…

Van Dijken vindt dat een goede vertegenwoordiger zichzelf moet zijn en niet moet opscheppen. Hij moet gevoel voor het vak hebben en commercieel zijn aangelegd. Verder moet hij niet te trots zijn om op een gegeven moment te vragen of de order door kan gaan. Hij vertelt van een jongeman die geen gevoel had voor het vak wat hem door zijn baas dan ook werd verteld. Hoewel Van Dijken wel eens overwogen heeft om bijv. bij een kunstmestfabriek te solliciteren als vertegenwoordiger is hij uiteindelijk altijd bij het zelfde bedrijf werkzaam gebleven. Ook wilde zijn baas hem niet graag laten vertrekken.

Van Dijken vertelt dat hij regelmatig een cursus volgde om zijn kennis als vertegenwoordiger te vergroten. Zo ging hij naar Oranjewoud waar een ras verkoper uit Rotterdam onderrich…

Van Dijken vertelt dat hij regelmatig een cursus volgde om zijn kennis als vertegenwoordiger te vergroten. Zo ging hij naar Oranjewoud waar een ras verkoper uit Rotterdam onderricht gaf en waar rollenspelen werden opgevoerd. Van Dijken doet verslag van een lesdag waarop hij voor kunstmest verkoper speelde en een collega voor boer. Zo konden ze hun vaardigheden oefenen en aanscherpen zodat ze bijvoorbeeld aan een onwillige boer uit Slochteren, waarover Van Dijken vertelt, kunstmest konden verkopen. Van Dijken vertelt hoe het hem lukte deze boer de toen net geïntroduceerde mengmest (12-10-18) te verkopen. Deze mengmest kon in bulk gekocht worden ipv in zakken. Nadat de order was getekend werd Van Dijken door zijn baas geclompimenteerd dat het hem gelukt was deze boer zover te krijgen.

Van Dijken vertelt van de tijd toen hij benoemd werd tot zaakvoerder van de Landbouwvereniging Harkstede Scharmer en er een misverstand ontstond met een man uit Scharmer die op een…

Van Dijken vertelt van de tijd toen hij benoemd werd tot zaakvoerder van de Landbouwvereniging Harkstede Scharmer en er een misverstand ontstond met een man uit Scharmer die op een zelfde functie had gesolliciteerd als Van Dijken. Van Dijken ging bij de man langs en het misverstand werd uit de wereld geholpen.

Van Dijken vertelt dat hij vele jaren verslag heeft gedaan van het streeknieuws in verscheidene bladen. Hij deed wekelijks verslag van het nieuws van Landbouwverenigingen in het bl…

Van Dijken vertelt dat hij vele jaren verslag heeft gedaan van het streeknieuws in verscheidene bladen. Hij deed wekelijks verslag van het nieuws van Landbouwverenigingen in het blad van de Veenkoloniale Boerenbond. Ook schreef hij over plaatselijke ontwikkelingen in "Rond de plassen". Van Dijken vertelt van een stuk dat hij schreef over naakt zwemmende jongeren, waar hij commentaar op kreeg van de burgemeester. Ook schreef hij een verhaal over het leven aan boord van een turfschip en over een kweker. In totaal schreef Van Dijken 250 verhalen. Hij ging bij mensen langs waarvan hij dacht dat ze een interessant verhaal te vertellen hadden; mensen "waar een verhaal in zat". Hij is jaren corrsepondent geweest Dagblad van het Noorden en schreef in huis aan huis bladen / regionale bladen. Hij merkt dat de krant inhoudelijk veranderd is en dat zijn verhalen moeilijker een plek kunnen vinden in de krant. Van Dijken vertelt over een vrouw uit een arm gezin waarover hij een verhaal heeft geschreven dat hij een van zijn mooiste vindt en over de fundementen van een oud klooster in de buurt die werden bloot geploegd. Restanten van het klooster werden door buurtbewoners meegenomen.

Van Dijken vertelt dat hij al 54 jaar getrouwd is en dat hij en zijn vrouw geen kinderen hebben. Hij is gedoopt, ging naar de zondagsschool en catechesatie en zijn vader zat in de …

Van Dijken vertelt dat hij al 54 jaar getrouwd is en dat hij en zijn vrouw geen kinderen hebben. Hij is gedoopt, ging naar de zondagsschool en catechesatie en zijn vader zat in de kerkeraad. Hij is gegrepen door de kerk van Harkstede en de bijbehorende geschiedenis. Van Dijken vertelt over de borg Klein Martijn en het levensverhaal van de bewoners, het echtpaar Piccardt / Rengers. Het echtpaar is begraven in de grafkelder van de Nederlands Hervormde kerk in Harkstede waarvan het de bouw heeft bekostigd. Van Dijken geeft in deze kerk rondleidingen en vertelt dan aan bijvoorbeeld schoolkinderen en bezoekers over de historie van de kerk en het echtpaar Piccardt / Rengers. Hij haalt jeugdherinneringen op aan het aansteken van kaarsjes in de kerstboom in de kerk van Harkstede en de kachel die de kerk verwarmde.

Van Dijken loopt door de kerk van Harkstede en staat oa stil in de grafkelder, bij een maquette van Klein Martijn en de plek waar mensen gevangen werden gezet. Hij vertelt de bijbe…

Van Dijken loopt door de kerk van Harkstede en staat oa stil in de grafkelder, bij een maquette van Klein Martijn en de plek waar mensen gevangen werden gezet. Hij vertelt de bijbehorende verhalen die hij ook tijdens rondleidingen ten gehore brengt.