De directe Groningse volksaard en mentaliteit spraken Veeman aan. Hij vond thuisbezoek erg belangrijk. Zodat je wist hoe mensen leefden en hoe het er daar uitzag. Zo was er een dor…

De directe Groningse volksaard en mentaliteit spraken Veeman aan. Hij vond thuisbezoek erg belangrijk. Zodat je wist hoe mensen leefden en hoe het er daar uitzag. Zo was er een dorpssmid die altijd hard werkte en druk voor zijn zaak in de weer was. Toen die een keer op spreekuur kwam wist Veeman wel dat er echt iets aan de hand moest zijn met hem. In zulke gevallen nam hij dan ook de tijd. Je had natuurlijk ook mensen die twee keer in de week langskwamen. Bijna voor de gezelligheid. Het was vaak druk in de wachtkamer en mensen moesten dan lang wachten. Daar stond Veemans praktijk ook wel om bekend. Hij vertelt dat je als huisarts veel op je bordje kreeg, ook financiële problemen of huwelijkskwesties. Bij zijn afscheid kreeg hij het mooiste compliment van een broeder van het ziekenhuis. Veeman bezocht op zaterdag zijn patiënten als die daar lagen. De broeder gaf hem een fles wijn met een notitie waarop stond dat Veeman de gewoonste dokter van de omgeving was.

Bert Veeman meent dat het als arts belangrijk is dat je je medische kennis en zaken goed beheerst, maar het is voor hem net zo belangrijk hoe je als mens bent. Eigenlijk had hij ve…

Bert Veeman meent dat het als arts belangrijk is dat je je medische kennis en zaken goed beheerst, maar het is voor hem net zo belangrijk hoe je als mens bent. Eigenlijk had hij veearts willen worden, maar zover kwam het niet. Vee-operaties waren voor de boer doorgaans te duur en dan wilde die het dier laten afmaken. Dat ging Veeman te ver. Daarom werd hij huisarts. Twee zaken speelden hier een rol in. Hij wilde de hele mens behandelen en als specialist zit je in een stad in een ziekenhuis. Hij is meer een plattelandsmens. Tijdens zijn studie maakte hij wel mee dat een gewone man van het platteland aan een chirurg die zijn vrouw opereerde een vraag stelde, maar door de zenuwen en het antwoord vol medische termen eigenlijk helemaal niets begreep van wat de specialist had gezegd. Dan nam Veeman de tijd voor die man en stelde hem op z’n gemak en vertelde hoe diens vrouw er aan toe was. Toen Veeman in 1966 begon was er een strenge winter met veel sneeuw. Een Duitse sneeuwschuiver moest de baan voor hem vrijmaken zodat hij er met zijn lelijke Eend doorheen kon. Dat vond men trouwens wel gek, een dokter in een 2CV. Zijn voorganger had een grote Amerikaan, die overigens op de zandwegen dikwijls vast kwam te zitten.